Het overlijden van één van je ouders, een familielid dat ziek wordt, echtscheiding,... Je wordt in je leven meermaals geconfronteerd met gebeurtenissen die alles op zijn kop lijken te zetten. En bovenop je eigen verwerkingsproces en emoties komt dan vaak ook nog de vraag hoe je het slechte nieuws in hemelsnaam aan je kinderen moet vertellen.
Slecht nieuws. Het liefst van al zouden we onze kinderen er volledig van sparen. Maar dat kan natuurlijk niet. Want vroeg of laat worden ze onvermijdelijk geconfronteerd met moeilijke gebeurtenissen, zoals het afscheid van iets of iemand die hen dierbaar is. "En dan moeten ze, net als volwassenen, door een verwerkingsproces heen", zegt kinderpsychologe Klaar Hammenecker. "Slecht nieuws betekent bijna altijd rouwen, daarvoor hoeft er niet eens iemand gestorven te zijn. Het kan even goed bij een scheiding of een verhuizing."
Wat het slechte nieuws ook is, we willen onze kinderen graag helpen hun boosheid, pijn en verdriet te dragen en het gebeurde een plaatsje te geven. En ook het brengen van het nieuws zelf, pakken we om die reden met veel zorg aan. "Op dat vlak heeft een driejarige natuurlijk heel andere gevoeligheden dan een kind van zes of twaalf. Ook de aard van het nieuws en het karakter van je kind zullen voor een stuk bepalen hoe je het nieuws best brengt, maar er zijn toch wel een aantal krachtlijnen waarmee je rekening kan houden."
Het moeilijkste bij heel jonge kinderen is dat ze een boel dingen nog niet echt kunnen vatten. Klaar Hammenecker: "Ze voelen haarscherp aan dat er iets ernstigs aan de hand is, maar kunnen de draagwijdte niet inschatten. Begrippen als 'voor altijd' en 'nooit meer' zijn voor deze kleintjes moeilijk te vatten. Slecht nieuws aan hen overbrengen is dan ook niet evident. Meestal is het niet de inhoud van de boodschap die het moeilijkste is, want kinderen kunnen best wel wat verwerken, maar wel hóe je hen duidelijk moet maken wat er precies aan de hand is."
Do's en dont's:
- Vertel hen niet alles.
Klaar Hammenecker: "Kleine kinderen hoeven niet van alles op de hoogte gebracht te worden. Aan een mededeling als 'Opa is ziek en zal misschien sterven' hebben ze niks. Ze kunnen zo'n boodschap niet plaatsen en een begrip als 'misschien' heeft voor hen geen enkele betekenis. Gebeurtenissen die voor hen ook echt iets veranderen, een impact hebben op hun eigen leven, zoals een overlijden of een echtscheiding, kan je natuurlijk niet verzwijgen."
- Zoek een aanknopingspunt.
Klaar Hammenecker: "Precies omdat het voor deze jonge kinderen moeilijk is het nieuws te vatten, kan het helpen een aanknopingspunt te zoeken in hun fantasiewereld, in de verhalen die ze kennen. Er bestaan bijvoorbeeld ook heel wat boekjes die je kan voorlezen over dood, ziek zijn, echtscheiding en dergelijke."
- Kies een goed moment uit om het nieuws te vertellen.
Klaar Hammenecker: "Dat betekent in de eerste plaats een moment dat je tijd hebt, zodat er ook de mogelijkheid is om op eventuele vragen te antwoorden. Een ander aspect van timing is dat je best ook wacht op voldoende duidelijkheid. Als je nog geen antwoord hebt op vragen als 'Hoe lang moet papa dan in het ziekenhuis blijven?' of 'Gaat oma dan dood?' wacht je beter nog even met het nieuws te vertellen. Onduidelijkheid geeft jonge kinderen een heel onveilig gevoel."
- Overdonder je kinderen niet met je eigen emoties.
Klaar Hammenecker: "Er is niks mis mee je kind te tonen dat je verdriet hebt, maar als je zelf volledig van de kaart bent, kan dat voor jonge kinderen erg beangstigend zijn. Stel het brengen van het nieuws dan liever nog even uit of doe het samen met een familielid dat je kan ondersteunen, het van je kan overnemen als het voor jou te moeilijk wordt. Of laat oma of opa de boodschap brengen."
- Wees eerlijk.
Klaar Hammenecker: "Eigenlijk is dit een advies dat voor kinderen van alle leeftijden geldt. Stel de zaken niet anders voor dan ze zijn, want als kinderen later achter de waarheid komen, voelen ze nog zich nog bedrogen ook. Liever zwijgen dan liegen, dat is een motto waar ik in alle omstandigheden voor zou pleiten."
BRON : Goed Gevoel, april 2008
Door Veerle Maes
Meer info voor grootouders : Grootouders Site
Geen opmerkingen:
Een reactie posten